به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین منتظر زاده در جلسه طلاب و فضلای دامغانی مقیم قم که در شبستان حضرت زهرا (سلام الله علیها) حرم حضرت معصومه (سلام الله علیها) برگزار شد، یکی از وظایف طلاب و روحانیون را جهاد تبیین دانست و اظهار داشت: مطابق با منویات رهبر معظم انقلاب، اگر واقعیت‌ها را در جامعه بیان نکرده و به جهاد تبیین نپردازیم، دشمنان وارد شده و به بیان وارونه واقعیت‌ها می‌پردازند و باید جانانه وارد میدان شد، قرارگاه زد، دشمن را رصد کرد و نقاط قوت انقلاب و نظام را گفت.
وی ابراز داشت: این نشست‌ها بستر بسیار مناسب برای این مسئله است تا به درستی بتوانیم به جهاد تبیین بپردازیم؛ ما باید بگوییم که شهید مصطفی و مجتبی مطلبی نژاد از شهدای دامغانی چه افرادی بوده‌اند و چه جانفشانی هایی انجام داده و چه زحماتی را کشیده‌اند تا این انقلاب و نظام باقی بماند و امنیت داشته باشیم.
فرمانده تیپ ۸۳ امام جعفر صادق (ع) قم یادآور شد: در دفاع مقدس با چشم خود دیده‌ایم که جوانانی حضور داشته‌اند که مشتاقانه و مُصِرانه برای شرکت در جهاد علیه دشمنان تلاش می‌کردند و حتی افرادی را داشته‌ایم که شناسنامه خود را دست می‌زدند تا بتوانند به جبهه اعزام شوند.
سخنران این جلسه خاطرنشان ساخت: ما شهدایی را داشته‌ایم که بدن خود را در مقابل گلوله و زیر تانک قرار داده‌اند تا جلوی دشمنان را گرفته و مانع پیشروی و پیروزی آنان شوند و باید این واقعیت‌ها را در قالب‌های هنری و قلمی ثبت کرد و بیان نمود.
حجت الاسلام والمسلمین منتظر زاده بیان داشت: این دفاع‌های جانانه باید به درستی بیان شود تا به دست نسل‌های آینده نیز رسیده و قابل باور برای آنان باشد؛ اگر امروز به جهاد تبیین نپردازیم، فردا دیر است و نمی‌توانیم دستاوردها و داشته‌های خود را بازگو کنیم.
وی اظهار داشت: اگر امروز برای احیا ارزش‌های والای انقلاب تلاش نکنیم، فردا چه جوابی برای شهدا خواهیم داشت؟ شهدا جان خود را در این راه تقدیم کرده‌اند و فردا مورد سوال قرار خواهیم گرفت که ما جان خود را داده‌ایم و شما چه کرده‌اید.
فرمانده تیپ ۸۳ امام صادق (ع) قم ابراز داشت: قدم در راه برگزاری اینگونه مراسمات حتماً از اعمال صالح است؛ چراکه در این جلسات می‌توان به ارزش‌ها و دارایی‌های نظام و انقلاب اشاره کرد.
گفتنی است: در این جلسه با دعوت نماینده طلاب و فضلای دامغان، مادر دو شهید والامقام، مصطفی و مجتبی مطلبی نژاد حضور داشت و ضمن بیان خاطره‌ای از این شهیدان، از این مادر بزرگوار تقدیر به عمل آمد.
زندگینامه روحانی شهید مجتبی مطلّبی نژاد
مجتبی مطلّبی نژاد فرزند امرالله متولد سال ۱۳۴۷ هجری شمسی در روستای فرات دامغان دیده به جهان گشود. پدر ارجمندش، فردی زحمتکش و به کشاورزی مشغول بود.
او به علوم دینی و حوزوی علاقه زیادی داشت و به همین دلیل، سال ۱۳۶۳ شمسی در حوزه علمیه حاج فتحعلی بیک دامغان ثبت نام کرد تا در قامت سرباز امام زمان (عج) به خدمتگزاری مشغول گردد. در این سال‌ها از محضر اساتید محترم حاج شیخ محمد ترابی، حاج سید محمود ترابی، قادری، حاج شیخ احمد فوادیان و حاج سید مسیح شاهچراغی بهره علمی و معنوی گرفت.
در این سال‌ها، با اوج‌گیری حملات وحشیانه رژیم مزدور عراق به خاک کشورمان و شرایط بسیار سختی که برای مردم شریف ایران به وجود آمد، غیور مردان این سرزمین از گوشه و کنار میهن اسلامی به سوی جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شتافتند. شهید مطلبی نژاد که دوران مقدمات تحصیل خود را می‌گذراند بر اساس وظیفه دینی و ملی، بر خود لازم دانست تا در کنار درس و تحصیل به خیل رزمندگان اسلام بپیوندد. بنابراین از طریق بسیج سپاه پاسداران دامغان پا در عرصه دفاع مقدس گذاشت.
حماسه آفرینی و شجاعت کم نظیر او در عملیات کربلای ۵ در یاد هم‌رزمانش هرگز فراموش نخواهد شد.
در سال ۱۳۶۶ شمسی برای ادامه تحصیل به قم مهاجرت کرد و در مدرسه رسالت پذیرفته شد. درس‌های علمی را در قم از محضر اساتیدی چون قاضی زاده، نبوی، مدرس زاده آموخت و درس‌های اخلاق و معنویت را از محضر آیت الله مشکینی و مظاهری تلمذ کرد.
روحانی شهید مطلّبی نژاد همواره از رویاهای صادقه برخوردار بود. در یکی از این رویاها بود که خبر شهادت خود را از دوستان شهیدش جویا می‌شود. آنها در عالم خواب به او می‌گویند: «شما نزدیک عید به ما ملحق می‌شوی».
سرانجام پس از ۱۳ ماه حضور پر افتخار در جبهه‌ها، در قالب ۴ مرحله اعزام، در تاریخ سی‌ام اسفندماه هزار و سیصد و شصت و شش در حالی که در واحد اطلاعات و عملیات لشکر ۵ نصر خدمت می‌کرد، در عملیات ظفرمندانه بیت‌المقدس ۳ در ماووت عراق بر اثر اصابت ترکش بر سر و سینه‌اش، جام گوارای شهادت نوشید.
پیکر پاک این روحانی دلیرمرد، در زادگاهش روستای فرات دامغان، در کنار دیگر شهیدان آرام گرفت تا برای ابد زیارتگاه آزادگان باشد.
و برادرش مصطفی که در عملیات خیبر در سال ۱۳۶۲ ش مجروح شده بود، زخم‌هایی که بر اثر ترکش همراه با شیمیایی برداشته بود خوب نمی‌شد و پس از چند سال درد و رنج و از این بیمارستان تهران به آن بیمارستان سرانجام در زمستان ۱۳۶۶ ش چند هفته قبل از شهادت مجتبی، مصطفی هم آسمانی شد.
